تفاوت عیب یابی On-Board و Off-Board چیست؟ تجزیه و تحلیل دقیق عملکردها و خدمات

قانون مورخی تصریح می کند اگر چیزی بتوان اشتباه پیش برود قطعا چنین خواهد شد. وقتی در مورد ماشین آلات صحبت می کنیم این قانون که بیشتر ضرب المثل است کاملا درست است.

پس ما در زمان خرابی خودرو چه می کنیم؟ باید در ابتدا مشکل را پیدا کرده تا بتوانیم راه حل مشکل را بیابیم.

روند بازرسی نیاز به داشتن دانش عیب یابی می باشد. اگر شما عاشق کار با خودرو هستید با ما همراه باشید.

در خودروهای سواری یا هر وسیله نقلیه دیگر عیب یابی خودرو دارای جزئیات و فرایندهای ضروری می باشد. همچنین ممکن است که در بعضی مواقع کاملا پیچیده شود.

وضعیت خودرو در درجه اول از اهمیت بالایی برخوردار است. پارامترهای عیب یابی در هنگامی که خودرو در حرکت است یا در پارکینگ پارک شده است، تغییر می کند. به منظور پوشش هر دو این حالات عیب یابی on-board و off-board معرفی شده است.

عیب یابی خودرو وضعیت عملکرد زیر سیستم ها، سنسور ها، عملگرها و دیگر قطعات را بررسی می کند. تمام خطاهای گزارش شده توسط این قطعات در حافظه ی خطا ایسیو به عنوان کدخطا ذخیره می شود.

در حالی که پروتکل عیب یابی خودرو On-bBoard‌ مانند OBD/OBD2 در درجه اول به بررسی انتشار آلاینده ها می پردازد، پروتکل عیب یابی Off-Board مانند (KWP, UDS, …) عیب یابی دیگر ایسیوهای خودرو را بر عهده دارد.

عیب یابی On-Board یا OBD2 در هنگام حرکت خودرو (روشن بودن و در حال حرکت) به جریان می افتد. در زمان حرکت خودرو تمام تست ها انجام شده و نتایج آن در پشت آمپر (چراغ چک) یا دستگاه تست (دیاگ) نمایش داده می شود. اطلاعاتی که OBD به ما ارائه می دهد شامل:

• سیستم کنترل آلایندگی
• کنترل یونیت موتور گیربکس

OBD2 از سال 1996 برای تمام تولیدات در آمریکا اجباری شد. در اصل این کار برای کنترل میزان انتشار گازهای گلخانه ای وسایل نقلیه انجام شده است.

تمام پارامترهای دریافتی از سنسور اکسیژن، انژکتور، سوخت و… بررسی می شوند. درضورت عملکرد نادرست سیستم، چراغ چک پشت آمپر به راننده خودرو اخطار می دهد.

کدهای خطا علاوه براینکه چراغ چک را روشن می کنند در ایسیو خودرو نیز ذخیره می شوند که توسط دستگاه های دیاگ قابل خواندن هستند. این کدهای خطا به تعمیرکاران کمک می کند تا اشکالات را رفع نمایند.

به منظور دریافت اطلاعات از ایسیو، شناسه پارامتر (PID) برای ایسیو خودرو توسط دستگاه دیاگ ارسال می شود. صدها شناسه پارامتر (PID) تحت استاندارد SAE J1979 و تعداد کمی نیز توسط سازندگان اتومبیل تعریف شده است.

تکنسین ها شناسه پارامتر را ارسال کرده و جواب مربوط به ان شناسه را دریافت می کنند.

ابزارهای تست و عیب یابی، تست های عمومی را انجام می دهند که برای وسایل نقلیه مشابه است. در برخی از کشورها پلیس مجهز به این ابزارهاست که می تواند برای شناسایی داده های مربوط به میزان انتشار گازهای گلخانه ای مورد استفاده قرار بگیرد.

هرگونه نقص استانداردهای تعیین شده توسط اروپا (EURO) و ایالات متحده (CARB)‌ دارای مجازات است.

آنچه در اینجا لازم به ذکر است این است که پروتکل عیب یابی On-Board مخصوص یک وسیله نقلبه یا نوع خاصی نیست (بجز مواردی که توسط کارخانه سازنده مشخص شده است) در مقابل در پروتکل عیب یابی Off-Board همانند UDS ممکن است خاص وسیله نقلیه باشد. ما در این باره بعدا بیشتر صحبت خواهیم کرد.

وسایل نقلیه برقی با توجه به اینکه هیچ گونه انتشار آلاینده ای ندارند، پروتکل عیب یابی OBD2 را دارا می باشند. این امر به این دلیل است که آمریکا نصب OBD2 را برای تمام خودروها اجباری کرده است.

خدمات ارائه شده توسط OBD2 بصورت Mode طبقه بندی می شوند. هر Mode مطابق با استانداردهای تعیین شده توسط SAEJ1979 دارای برخی از پارامترها می باشد. سازندگان خودرو نیز می توانند برخی از PID های (شناسه پارامتر) خاص خودرو را پیکربندی کنند.

عملکرد هر Mode بصورت مختصر در زیر تشریح شده است:

Mode $01 – درخواست پارامترها از سیستم موتور و گیربکس جهت ابزار عیب یابی

Mode $02 – درخواست اطلاعات متوقف شده (freeze frames) در هنگام بروز خطا

Mode $03 – درخواست کدهای خطا: نمایش کدخطا با ۴ کاراکتر جهت کمک به پیدا کردن مشکل

Mode $04 – ریست/پاک کردن اطلاعات ذخیره شده در رابطه با گازهای آلاینده

Mode $05 – درخواست نتایج تست سنسور اکسیژن

Mode $06 – درخواست نتایج تست سیستم On-Board برای سنسور گازهای (دوده های) خروجی، مانیتور کاتالیست، مانیتور سیستم سوخت رسانی و … ; یک حالت پیشرفته که فقط با عیب یابی های حرفه ای قابل دسترس است.

Mode $07 – درخواست کدهای خطای در حال انتظار

Mode $08 – درخواست اطلاعات خودرو همانند شماره شاسی، شماره کالیبره و …

Mode $0A – درخواست کدهای خط دائمی، هر کدی که چراغ چک را روشن می کند و در یک حافظه غیر فرار ذخیره می شود باید به عنوان یک کدخطای دائمی شناسایی می شود.

عیب یابی Off-Board به عیب یابی سایر عملکردهای ایسیو به غیراز بحث انتشار آلاینده ها اهمیت می دهد. تعدادی پروتکل برای عیب یابی Off-Board تعریف شده است، با این حال سرویس عیب یابی یکپارچه (UDS: Unified Diagnostic Services) محبوب ترین آن است.

سیستم مدیریتی UDS بدین گونه است که هر مشکل را به عنوان یک کد خطا ذخیره می کند و هنگامی که وسیله نقلیه در حال کار است سیستم Off-Board نیز فعال است. با این حال تضاد با عیب یابی On-Board در بخش گزارشات می باشد.

در OBD، ثبت کد خطا با روشن شدن چراغ چک پشت آمپر نمایان می شود، در حالی که در عیب یابی Off-Board چنین گزارشی فوری انجام نمی شود و در حافظه EEPROM ایسیو ذخیره شده و با دستگاه دیاگ قابل خواندن است.

با این حال، محدوده عیب یابی Off-Board فقط برای ذخیره کدهای خطا بکار نمی رود، بلکه قادر به ارائه خدماتی مانند برنامه ریزی ایسیو ( پروگرم ایسیو، ECU Programing)، نوشتن اطلاعات روی ایسیو و… می باشد.

پروتکل UDS یکی از مهم ترین جنبه های تفاوت سیستم On-Board و Off-Board می باشد.

UDS با ایسیو خودرو یکپارچه و پیکربندی می شود و این پیکربندی معمولا مخصوص همان سازنده خودرو می باشد و این بدان معناست که فقط دیاگ اختصاصی همان شرکت می تواند داده های آن ایسیو را بخواند و بنویسید.

از آنجا که UDS توسط اکثر سازندگان مورد استفاده قرار می گیرد خدمات آن بسیار مهم است.

امیدواریم که توضیحات نوشته شده، سرویس ها و خدمات ارائه شده توسط On-Board و Off-Board را برای شما روشن کرده باشد. انتشار آلاینده ها یک جنبه بسیار مهم یک وسیله نقلیه است و سیستم On-Board کامل به این امر اختصاص داده شده است. دستورالعمل دقیق CARB و EURO خواستار نظارت کامل و در لحظه پارامترهای مرتبط با انتشار آلاینده ها است. چراغ چک با سیستم On-Board همگام بوده و نشان از ضروری بود این امر دارد.

از طرف دیگر، عیب یابی Off-Board ممکن است به فوریت کافی برای روشن شدن یک چراغ اخطار نیازی نداشته باشد. با این حال نقش های دیگری دارد که باید بازی کند. مجموعه خدمات آن به تکنسین ها این اجازه را می دهد که تست ها را اجرا کنند، ایسیو را بروز کنند، داده ها را بنویسند و موارد دیگر

واقعیت این است که سیستم های عیب یابی On-Board و Off-Board عیب یابی را انجام می دهند و دامنه خدمات را به روشنی مشخص می کنند. در حالیکه یکی مراقب انتشار آلایندهاست و دیگری غیر از آن را کنترل می کند.